- μαγνήτιση
- [-ις (-εως)] η , μαγνήτισμα τό1) намагничивание; 2) гипнотизирование; магнетизирование (уст. ); 3) очаровывание, привлечение к себе
Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό. И.П. Хориков, М.Г. Малев. 1980.
μαγνήτιση
Смотреть что такое "μαγνήτιση" в других словарях:
μαγνήτιση — η 1. η μετάδοση τών ιδιοτήτων τού μαγνήτη σε άλλα σώματα, η μετατροπή ενός μετάλλου σε μαγνήτη 2. μτφ. η άσκηση γοητείας πάνω σε κάποιον, έλξη, καταγοήτευση, μάγεμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < μαγνητίζω. Η λ. μαρτυρείται από το 1852 στον Π. Καλλιβούρση] … Dictionary of Greek
σιδηρομαγνητισμός — Ιδιότητα ορισμένων στερεών σωμάτων να παρουσιάζουν αυτόματη μαγνήτιση και να μαγνητίζονται έντονα, όταν εισάγονται μέσα σ’ ένα μαγνητικό πεδίο. Εκτός από το σίδηρο, στον οποίο διαπιστώθηκε πρώτα η ιδιότητα αυτή και έτσι προήλθε ο όρος σ., σώματα… … Dictionary of Greek
ήχου, εγγραφή — Σύνολο τεχνικών λειτουργιών που επιτρέπουν τη μεταφορά των χαρακτηριστικών του ήχου πάνω σε ένα κατάλληλο υλικό, ικανό να το διατηρεί και να το αναπαράγει. Η ε.ή. μπορεί να γίνει με μεθόδους οπτικο φωτογραφικές (που χρησιμοποιούνται για τον… … Dictionary of Greek
μαγνητόφωνο — Συσκευή, η λειτουργία της οποίας βασίζεται σε μαγνητικά φαινόμενα και η οποία χρησιμοποιείται για την εγγραφή, σε ειδική ταινία, και την αναπαραγωγή ήχων. Ουσιαστικά βασίζεται στη δυνατότητα μαγνήτισης εξ επαγωγής ενός στρώματος οξειδίου του… … Dictionary of Greek
υστέρηση — Καθυστέρηση εκδήλωσης της μεταβολής ενός φαινόμενου σε σχέση προς τη μεταβολή του αίτιου που το παράγει. Η μεταβολή αυτή εξαρτάται από τις προηγούμενες μεταβολές που πέρασε το υπό εξέταση υλικό. Εξαιτίας της υ. σε διαφορετικές μεταβολές του… … Dictionary of Greek
μαγνητική διαπερατότητα — Η ιδιότητα των σωμάτων να είναι διαπερατά από μαγνητικές γραμμές· ακριβέστερα, ως (σχετική) μ.δ. ενός σώματος ορίζεται ο λόγος της μαγνητικής ροής που το διαρρέει όταν αυτό βρίσκεται εντός ομογενούς μαγνητικού πεδίου, προς τη μαγνητική ροή μιας… … Dictionary of Greek
Μπάρνετ, Σάμουελ Τζάκσον — (Samuel Jackson Barnett, Γούντσον, Κάνσας 1873 – 1956). Αμερικανός φυσικός. Υπήρξε καθηγητής στα πανεπιστήμια του Στάνφορντ του Οχάιο και της Καλιφόρνιας (από το 1926 έως το 1944) και ασχολήθηκε κυρίως με μελέτες πάνω στον ηλεκτρομαγνητισμό και… … Dictionary of Greek
μαγκεμίτης — ο (ορυκτ.) ορυκτό οξείδιο τού σιδήρου, η σύσταση τού οποίου προσεγγίζει αυτήν τού τριοξειδίου τού σιδήρου και το οποίο παρουσιάζει υψηλή μαγνητική επιδεκτικότητα και έντονη παραμένουσα μαγνήτιση … Dictionary of Greek
μαγνήτισμα — το η μαγνήτιση. [ΕΤΥΜΟΛ. < μαγνητίζω. Η λέξη μαρτυρείται από το 1877 στο περιοδικό Όμηρος] … Dictionary of Greek
μαγνητοσυστολή — Μεταβολές των διαστάσεων και της μορφής ενός σώματος όταν αυτό μαγνητίζεται. Οι μεταβολές αυτές, τις οποίες ανακάλυψε το 1842 ο Τζάουλ, είναι αισθητές, αν και πολύ μικρές, ιδιαίτερα στα σιδηρομαγνητικά υλικά. Πιο πρόσφατα ο Καπίτσα, με τη χρήση… … Dictionary of Greek
παλαιομαγνητισμός — ο γεωλ. μαγνητισμός ο οποίος παραμένει σε ένα πέτρωμα ως αποτέλεσμα τού προσανατολισμού τού γήινου μαγνητικού πεδίου κατά την χρονική στιγμή τού σχηματισμού τού πετρώματος στο γεωλογικό παρελθόν, αλλ. παραμένουσα μαγνήτιση … Dictionary of Greek
